Prelepi meandri Uvca i stene sa gnezdima beloglavog supa su postale zaštitni znak kampanje turističkih organizacija Nove Varoši i Republike Srbije i sa pravom predstavljaju ono najlepše iz naše zemlje.
Ali za one malo radoznalije, na srpskim Andima može da se vidi i oseti dašak jednog drugog vremena, među brdima, smrčom, njivama helje i potomcima gorštaka pridošlim iz stare Hercegovine.

U selu Radijevići, na nekoliko kilometara od Nove Varoši, u blizini prvog u nizu vačkih jezera, storji stara crkva brvnara. Proglašena za kulturno dobro od velikog značaja za Srbiju, ovaj spomenik narodnog graditeljstva je istovremeno i svedok jednog burnog vremena, seoba, žudnje za slobodom, verom u Boga, narodne umetnosti.

Sveštenik Vasilije Purić, prebegavši iz Hercegovine, u periodu između dva ustanka, 1808-te godine, podigao je ovu crkvu posvećenu Sv. Trojici.
Rađena je u stilu kuća tipičnih za Stari Vlah, delom verovatno da ne bi upadala u oči, jer je nalazila relativno blizu nekadašnjeg puta za Sjenicu.
Izrađena na strmini, kao i ostale planinske kuće na kamenom podrumu, ova crkva brvnara ima kamenu apsidu, i pokrivena je takođe drvenom šindrom.

U crkvi je pet ikona zografa Andrije Raičevića rađenih 1873/74  i pozlaćen diskos istog umetnika.
Crkva je na inicijativu potomaka jednog drugog sveštenika, takođe Purića, Relje, restauirana 2013-te, a urađen je i zvonik od kamena i drveta.

U blizini Šaponjića zaliv Sjeničkog jezera, Miševići rodno selo vojvode Petra Bojovića, leskove šume i ljubazni ljudi.